راهبرد تولید آبزیان در دریا بر پایه اقتصاد دانش بنیان

به گزارش مارین نیوز، نادرقلی ابراهیمی، مدیر برنامه ملی توسعه شهرک های گلخانه ای و شیلاتی در یادداشتی نوشت: سیاست ‌های پیش‌رو در باب افزایش سرانه مصرف ماهی در کشور تا رسیدن به میانگین جهانی در راستای تامین غذای مورد نیاز، بالا بردن امنیت و کیفیت غذایی، بهبود رژیم غذایی و به تبع آن سلامتی و هم‌چنین بهره‌وری از مواهب الهی و پتانسیل‌ های طبیعی موجود در کشور می‌ باشد. از طرفی صید جهانی آبزیان به حدی رسیده که با شیوه‌ های کنونی مدیریت ذخایر، نمی‌ توان تولید (صید) بیشتری را انتظار داشت. از سوی دیگر تقاضا برای ماهی و دیگر غذاهای دریایی رو به فزونی است.

 طی دو دهه اخیر، پرورش آبزیان با رشد سالانه حدود 5.2 درصد سریعترین و با ثبات ترین نرخ رشد را در تولید پروتئین های جانوری در جهان داشته است.

محدودیت منابع آب شیرین از یکسو، افزایش جمعیت و در نتیجه افزایش نیاز به تولید پروتئین، از سویی دیگر، لزوم استفاده از روش‌های نوین و کارامد علمی برای تولید پروتئین با حداقل مصرف آب و بازدهی بالا بیش از پیش ضرورت دارد.

با توجه به وجود خطوط ساحلی وسیع و ارزشمند در کشور یکی از مناسب‌ترین روشهای قابل استفاده پرورش ماهی در قفس‌های دریایی است.

استفاده از این روش دارای مزایایی از قبیل کاهش مصرف آب شیرین برای تولید پروتئین (تقریبا برابر صفر)، افزایش تولید پروتئین، ایجاد امنیت غذایی، افزایش دیپلماسی دریایی، هزینه سرمایه‌گذاری پایین در برابر سایر روش‌ها و تولید ماهیان با کیفیت بالا است.

بر اساس آمار شیلات ایران، تولید ماهی در قفس طی سال 1400بالغ بر 9 هزار تن در 152 قفس از  280 قفس انجام شده است (128 قفس کشت نشده اند). این درحالی است که هدف گذاری تولید ماهی در دریا با روش قفس در برنامه ششم توسعه 200 هزار تن بوده و پیش بینی برنامه هفتم تولید 500 هزارتن میباشد. فاصله هدف برنامه و اقدامات انجام شده سوالات زیادی را ایجاد می‌نماید که ناگفته پیداست مهمترین علت، نبود نگاه علمی در برنامه ریزی، اجرا و بهره برداری است.

کاربست موارد زیر جریان سازی مطمئن و پایداری را برای پرورش ماهی در دریا رقم خواهد زد: